Muziek, bier en gezelligheid

Hallo allemaal!
Ik kan naar huis! Het hoogtepunt heb ik achter de rug. De afgelopen weken kunnen gewoon niet overtroffen worden. Het was grandioos! Een jubileum concert met aansluitend een traditionele sitsit, Vappu en een uiterst geslaagde concertreis en dat alles in 16 dagen tijd! Nu rest me alleen nog een hoop werk op kantoor tijdens de zomervakantie.

Verrassend jubileum concert 
Zoals jullie weten ben ik bij het Polytech Orkest in Espoo gaan spelen. Dit orkest is een symfonisch studenten orkest dat voornamelijk klassieke muziek speelt. Dit jaar is een speciaal jaar voor het orkest, want het bestaat 95 jaar! Dat moest natuurlijk goed gevierd worden. Op zaterdag 22 april gaven we daarom een jubilieum concert in de Tapiola Hall. Het was een chique aangelegenheid, alle dames in galajurken en heren in rokkostuum. Gelukkig was het ook toegestaan om in een gewoon pak te komen, want een rokkostuum heb ik niet standaard in mijn garderobe. Het publiek, onder wie drie van mijn fans, was ook helemaal opgedost en iedereen zag er op zijn best uit. Het concert was zeer geslaagd. Voor de pauze speelde we The Wasp van Ralph Vaughan Williams en Rhapsody in Blue van George Gershwin. Na de pauze kwam ik in actie tijdens Equus van Eric Whitacre en delen uit het Zwanenmeer van Tchaiskovsky. Met de Florentiner Marsch sloten we het concert af. De foto's en filmpjes laten nog even op zich wachten. Als deze beschikbaar zijn, verwerk ik ze in dit blog.

Na het concert werden we naar een eetgelegenheid in Helsinki gebracht. Daar werden we ontvangen met champagne in een wederom chique setting: lange tafels, keurig gedekt en iedereen in gala. Het diner verliep toch even wat anders dan ik had verwacht, want ik was in een traditionele sitsit beland. Toch net wat anders dan gewoon even tafelen. Tijdens een sitsit worden er namelijk speeches gegeven en een hoop (drank)liedjes gezongen, allemaal in het Fins natuurlijk. Gelukkig lagen er tekstboekjes op tafel, dus heb ik gezellig meegezongen. Na ieder liedje volgt een soort van proost ritueel, dan moet je in een bepaalde volgorde met degenen die naast je zit proosten en daarna natuurlijk ook drinken! Ik kan je zeggen, er ging veel alcohol doorheen en het werd naarmate de avond vorderde ook steeds gezelliger en gekker. Zo waren er liedjes waar je al zittend met je buren inhaakte en een versie van "van-voor-naar-achter-van-links-naar-rechts' deed. Daarnaast was er ook een lied dat de dirigent laat drinken en liedjes waar je bij het woord 'Nyt' (betekend nu), moet drinken. Wat werd er veel gegrapt en gelachen! Het toppunt van de liedjes was een nummer waarbij alle mannen en roos van de tafel moesten pakken, en daarna al knielend een ballade moesten zingen voor de dame die aan de andere kant van de tafel zat. Aangezien mijn Fins hier en daar nog wat verbeterd kan worden, moest ze er erg om lachen. Nog even mijn Fins oefenen en wie weet... 

Na het diner was er tijd om te dansen. Laat de DJ maar komen! Maar ook dit verliep net wat anders... In plaats van popmuziek werd er wals en tango muziek gedraaid en ja, hier kan de jeugd blijkbaar nog traditioneel dansen. Dat was voor mij dé tijd om wat te mingelen met de mensen bij de bar. Na het dansen werden we verrast met een optreden van de Finse Blaosaope, de Retuperän WBK. Echter speelde deze kapel ook allerlei walsmuziek, dat moeten we met carnaval is proberen :p Ook werd er een soort van polonaise gelopen met allerlei sprongen erin, is toch redelijk lastig met een biertje in je hand. Rond 1 uur werden we met, jaja, Finse karaoke bussen terug naar de campus gebracht. Daar hebben we in de kelder van een studentencomplex in de clubhuizen van het orkest, de Retuperän WBK en een studentenkoor nog gezellig na geborreld. Ditmaal gelukkig op wat andere muziek dan walsmuziek! Rond half 4 vond ik het wel welletjes en besloot met de nachtbus naar huis te gaan. Deze avond heb ik een heel andere kant gezien van de Finnen dan dat ik gewend was. Als er wat alcohol in zit, zijn ze veel opener en kan je er heel goed mee lachen. Echt een topavond!

Tijd voor Vappu!
Een week later, op 1 mei, hadden we een heel ander soort concert met 'lichte' muziek. Ofwel, walsen en wat muzikale grappen. 1 mei is niet zomaar een dag in Finland, het is Vappu. Een soort carnaval, maar dan net wat anders. Iedereen draagt zijn afstudeerpet en een overall met emblemen van de cafe's die ze bezocht hebben. Wat ik begrepen heb, is Vappu meer een soort van een mindset dan een feestdag en je mag zelf bepalen hoelang/wat/waar en wanneer. Daarom beginnen studenten vaak al eerder met Vappu, en studenten die van feesten houden veel eerder.  Het thema voor het Vappu concert was 'Go west', wat op de metrolijn doelde die Espoo en Helsinki moet verbinden. Je kan deze metrolijn goed vergelijken met de Noord-Zuidlijn in Amsterdam, veel complicaties, veel vertraging en veel duurder dan begroot. Aangezien de metro naar het westen gaat, hadden een aantal nummers een link met 'Go west'. Zo spelen we een medley met nummers van West side story en vertolkte de winnaar van Finland gots talent 2016 Go west van the village people en speelde in Ein klein nachtmusik. Deze solist speelt geen viool, trompet of ander standaard instrument, maar hij speelt 'leather-trumpet', ookwel 'Hand-farther'of 'Hand-rufter' genoemd. Met zijn handen kan hij een melodie 'scheten', erg grappig om te horen.

Concertreis met het Polytech Orkest
Helaas moet ik de concertreis van Bavel naar Aardenburg missen, maar afgelopen weekend toch een alternatieve concertreis naar Kurikka en Seinäjoki gehad. In beide plaatsen hebben we een concert gegeven met dezelfde werken als in het jubileum concert. Zaterdag, vroeg in de ochtend, vertrokken we met twee bussen naar Kurikka, dat op ongeveer 500 kilometer van Helsinki ligt. Op ongeveer 5 kilometer van Helsinki mocht er pas ‘legaal’ gedronken worden, dit is ook 1 van de vaste tradities tijdens de concertreis. Daar moest natuurlijk op geproost worden! Verder heb ik tijdens de reis een indruk op kunnen doen van het landschap in Finland. Het is geen leugen dat er in Finland veel, heel veel bomen staan en dat je om de paar kilometer wel een meer passeert. Helaas heb ik tijdens de reis geen eland gezien, alleen wat reeën en fazanten. Onderweg hebben we een excursie gehad bij een of andere staalfabriek waar ze onderdelen maakten voor o.a. landbouwmachines. Uiteraard werd de rondleiding in het Fins gegeven, dus heb ik er niet veel van opgepakt.
 
Eenmaal bij het hotel aangekomen hadden we een half uurtje de tijd om wat te relaxen en om om te kleden voor het concert. Voor de dames was dat half uurtje flink stressen om van bus-outfit naar gala-outfit om te wisselen. Wat hebben wij mannen het toch makkelijk ;) We gingen echter niet rechtstreeks naar de concertlocatie. Eerst werden we afgezet bij een bos?! Ik vond het raar dat we een 'gala-dropping' hadden, maar al snel bleek dat we een groepsfoto gingen maken in het bos. Hiervoor moesten we echter eerst een kilometer lopen naar een uitkijkpost, waar vanaf de foto genomen werd. Onderweg werden we raar aangekeken door de mensen die door het bos liepen. Een kudde in gala-geklede mensen met instrumenten, zie je namelijk niet dagelijks in het bos. Ook niet in Finland. 

Na de groepsfoto gingen we naar de eerste concertlocatie, een school in Kurikka. Daar hadden we in de middag eerst een korte repetitie voorafgaand aan het concert. Het concert verliep uitermate goed en het publiek luisterde gefascineerd mee. Als afsluiter van het concert speelde we Finlandia van Sibilius. Voor de Finnen is dit een soort van tweede volkslied en heeft daarom voor veel Finnen een bijzondere betekenis. Veel mensen in het publiek en orkest waren daarom ook zichtbaar ge-emotioneert, zelfs bij de dirigent liepen de tranen over de wangen. Voor mij is Finlandia ook bijzonder, want in december heb ik dit nummer nog gespeeld met de Nassau harmonie. Lot of toeval? Ik heb het tenminste wel droog gehouden tijdens de uitvoering. 

Na de uitvoering werden we weer terug naar het hotel gebracht. Daar kregen we een traditionele Karunka. Dit is een feest dat bestaat uit een sitsit met daarna een dans-(lees; wals)-gedeelte. Tijdens het eten werden weer vele Finse liedjes gezongen, speeches gehouden en vooral veel gelachen. Na het eten heb ik me gedwongen voor schut moeten zetten door te gaan walsen, iets wat ik in vergelijking met alle andere echt niet kan. Na het walsen was er gelegenheid voor een midnight sauna en nog een heel aantal biertjes. Het was een zeer geslaagde dag, helaas was de nacht wat minder geslaagd, want ik had veel moeite om in slaap te komen. Na een erg kort nachtje was het daarom al weer tijd voor het ontbijt. Aangezien ik al enkele uren voor iedereen op was, had ik genoeg koffie op om me al enigszins wakker te voelen toen de rest boven water kwam. Het was erg grappig om iedereen binnen te zien druppelen voor het ontbijt. De ene wakker, de andere met kleine oogjes. 

Om 11 uur was het tijd om met de bus richting Seinäjoki, de volgende locatie, te vertrekken. Er was alleen 1 probleem, de concertpianist was nergens te bekennen! Hij had het zoals vele andere erg laat gemaakt, en hij was door zijn wekkers heen geslapen. Mijn kamergenoten en ik hadden al zo’n vermoeden, want we hadden in de ochtend nog niets in de kamer naast ons, waar de pianist sliep, gehoord. Er kwam ook geen reactie na het kloppen en bonken op de deur. Als ultiem middel heeft de contrabas speler een serenade op trompet geblazen voor de gesloten deur. Het duurde even, maar daar kon de pianist toch niet doorheen slapen.

Het tweede concert gaven we in de kerk van Seinäjoki. Deze stad staat bekend als een van de lelijkste steden van Finland. Dat is echter niet op de kerk gebaseerd, want die was best indrukwekkend. Het was een moderne grote witte kerk met een gigantisch orgel.  De concentratie was tijdens dit concert een stuk minder, mede door de zware avond en doordat er weinig publiek in de zaal zat. Ook de pianist had af en toe wat moeite tijdens Rhapsody in blue. Helaas was dit alweer het laatste concert voor de zomerstop. Vanaf nu heeft het orkest alleen nog maar 'terras repetities', ook leuk, maar ik ga het muziek maken wel missen. Gelukkig kan ik nog met de ECHA band meespelen. Na het concert was het al weer tijd om terug naar huis te gaan. Op de terugreis hebben we nog in stijl gedineerd bij Hesburger, de Finse variant van McDonalds. Al met al, een fantastisch weekend om nooit te vergeten. 

Tot het volgende verslag!

Joost

PS. terugkomend op de eerste alinea, ik blijf toch nog maar even hier. Op zoek naar nieuwe avonturen!